Yazıya olumsuz başlamak olmaz ama bu itiraf olsun.Ayşe Kulin'i okumaya yanlış yerden başladım sanırım,çünkü serinin başı veda atlı romanıymış.
Umut; Osmanlı İmğparatorluğun son demi ve Cumhuriyet'in ilk yıllarını anlatıyor...Kulin ailesi Bosna'dan İstanbul'a göç ediyor, çöken imparatorluğun son maliye nazırı Ahmet Reşat sürgüne gitmesini.Cumhuriyetin sancılı yılarında tehcire yendik düşmeyen kızı Sebahat ve ermeni sevgilisi Aram'la aşkı,onu ölüm sanıcısı çeker gibi sürgünden bekleyen karısının muhtesem sevincini,kızlarının atışmalarını,damatının olgunluğu herkesin kafasında bu ben dedirtiçek karakterler oluşturmuş Kulin,hemde kendi ailesini anlatarak...
Size romanı çok anlatmak isterdim ama inanın çok isim var ve hikaye bir kaç dal.Zaten yazar da kitabın kapağına yazdığı bir sözle hem kitabını hemde hayatı anlatmış gördüğünüz gibi.Fakat Ayşe Kulin ve Elif Şafak şunu Türkiye'den sildiler;kadın yazarlar daha usturuplu ve sınırlı yazılar yazıyor.
Kulin ve Şafak bir erkeğin cesaret bile edemediği şeyleri yazmayı başarıyorlar ve git gide onları hiç tanımıyan okurları kendilerine şaşkınlık bir o kadar da hayran bırakıyorlar.
Kitap bir roman ama inanın kitabı okuyunca ne zor yıllarmış,ne çıkılmaz yıllarmış yapılan reformlar bile insanlar tarafından beklenmesine bir askerbalığın yemi kapmak ister gibi istenmelerine rağmen,yormuş onları VE ŞİMDİ herşey,herkes onların düzgün yaptığı,çağdaş olduğunu yıllara geri dönseler eminim yanlarında ezilirler ve cahil kalırlar.
Saygılar....
